بر پایه ی نماز و استمرار در به وقت و با توجه خوندنش.
این چند وقته یجور ناآرومی داشتم.یه ناخوشی جسمی که دلیلشو هم میدونستمو هم نمیدونستم.
و دویاره یه پوچی و بی هدفی.
با اینکه نوشتن همیشه حالمو خوب میکنه،اما وقتایی که حالم خیلی بده،اصلا نمیتونم بنویسم.
پست قبلیو که نوشتم،مطمئن بودم که مدتی نه علاقه ای به نوشتنـِ حالم دارم و نه حتی توانشو.
خیلی بد بودم.
خیلی.
شاید یه بخشی ش واسه اینبود که فکر میکردم که یه دوست ارزشمندو از دست داده م.
البته اگه بشه بهش گفت ارزشمند.
و حتی اگه بشه بهش گفت دوست!
چند وقت پیشا توی یه کافه،یه دختر خانمی همینجوری بهم گفت که: چقد عینکت خوشگله!
و حس کردم از اون به بعد چقد عینکم خوشگلتر شده!
و درواقع اینه تاثیر زیادی که دیگران میتونن بر حال ما داشته باشن.
خلاصه اینکه بیشتر باید دقت کنم.
در نامگذاری آدمای اطرافم در جهت نسبتشون با خودم.
خیلی بیشتر!
هدیه ی من به یه دوست واقعی!
پینوشت:داشت یادم میرفت؛رمضان کلی مبارک!
دقیقاً همین کار رو خودت واسه خودت می تونی انجام بدی
به جای اینکه یکی دیگه ازت تعریف کنه، خودت از خودت تعریف کن و از زیبایی های اطرافت. این طوری زیبایی بیشتری پیدا می کنی و اطرافت هم زیباتر می شه
قانون جذب می دونید چیه ؟
براساس این قانون هر احساسی که داشته باشی، چیزهایی مرتبط با همونو جذب می کنی
من خودم امتحانش کردم. جواب می ده