یه دوست مجازی داشتم.
ازش راحت شده م!
چند ماه پیش.
از خودم ناراحت بودم؛
نه بخاطر داشتن دوست مجازی
بلکه
بخاطر
"پایین آوردن شخصیت خودم "در جریان ش.
و من اینو نفهمیدم,
مگر بعد از اینکه همه چی تموم شده بود.
و به عقب برگشتم.
و فهمیده م.
و چقد از تموم شدنش ناراحت نیستم.
حتی حسرتی هم نیست.
فقط اینکه:
هیچ کس،بیشتر از خود آدم،نمیتونه به خودش آسیب بزنه.
همین و تمام.
